روند اثرپذیری ادب پارسی از تعالیم عرفانی و اهمیت قرن های چهارم و پنجم از این دیدگاه

در این مقاله هدف اصلی بررسی روند اثر پذیری ادب پارسی از تعالیم صوفیه است.بدین منظور نخست به صورت خلاصه،اصول تصوف را مطرح کرده؛سپس سیر تکاملی تصوف را از آغاز تا مرحله ای که این تعالیم به عنوان یک مکتب و جهان بینی مطرح شده است،از نظر گذرانده؛آنگاه به جریان پیوند لفظ و معنی در بیان معارف صوفیه پرداخته ایم. پس از این بحثهای مقدماتی،با توجه به اهمیت قرنهای چهارمن و پنجم از نظر توسعه و رشد تعغالیم صوفیه،سیر تدریجی ورود این تعالیم را به ادب پارسی مورد بحث قرار داده ایم.در نهایت بازتاب این تعالیم را در تک تک آثار عرفانی این دو قرن،که بیشتر به قرن پنجم مربوط است،برریس نموده، سعی کرده ایم که میزان انتقال اصول و مسایل تصوف را در آثار این قرن نشان داده،جایگاه هر یک از آن آثار را از این دیدگاه مشخص کنیم که عملا کشف المحجوب هجویری در ردیف اول قرار گرفته است.